به نقل از «خبرآنلاین»

مجلس شجاعت بررسی لایحه حجاب را ندارد / اجرای لایحه حجاب ممکن نیست/ مجازات یا منبع درآمد؟

تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۰۱۵۱۲

مجلس یازدهم تلاش دارد تا حتی بررسی لایحه عفاف و حجاب را هم به کمیسیون ویژه واگذار کند. لایحه‌ای که مورد توافق سه قوه است اما شبیه گشت ارشاد و حتی پلمب‌های اخیر هیچ نهادی مسئولیت آن را رسما به عهده نمی‌گیرد. در بررسی لایحه حجاب نیز مجلس همین رویکرد را در پیش گرفته و سخنگوی فراکسیون انقلاب اسلامی از موافقت اکثریت اعضای این فراکسیون با بررسی لایحه عفاف و حجاب طبق اصل ۸۵ قانون اساسی خبر داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این فراکسیون اکثریت مجلس را در اختیار دارد.

البته باید توجه داشت که طبق قانون ماده ۱۱۷ آیین نامه داخلی مجلس تصویب وضع قوانین آزمایشی با اکثریت مطلق نمایندگان انجام می‌شود. همچنین طبق ماده ۱۶۶ تصویب طرح یا لایحه ارجاعی در کمیسیون نیازمند حداقل دوسوم آرای نمایندگان عضو کمیسیون است. بنابراین تصویب اصل ۸۵ درباره این قانون چندان سهل نیست. اما اصل ۸۵ چه کاربردی دارد و چرا مجلس یازدهم تلاش دارد تا حد امکان بررسی لایحه عفاف و حجاب را محدود و از البته از شفافیت و صحن علنی دور کند؟ آیا این تصمیم خارج از مجلس گرفته شده است؟

پاسخ به این سوالات را در گفت‌وگو با محمود صادقی ا ستاد دانشگاه و نماینده مجلس دهم بخوانید.

چرا مجلس یازدهم اصرار دارد که از یک استثناء قانونی بارها استفاده کند؟

مطابق اصل ۸۵ قانون اساسی سمت نمایندگی قائم به فرد است و نمی‌توان اختیار وضع قانون را به غیر نمایندگان سپرد. همه قوانین باید در صحن علنی بررسی شود و همه نمایندگان در فرآیند تصویب آن دخالت کنند. در ذیل اصل ۸۵ به طور استثنا تصویب طرح یا لوایح را در کمیسیون‌ها پیش‌بینی کرده اما این موارد بسیار استثنایی هستند و باید استثنا باقی بمانند. نمایندگان غیر عضو کمیسیون باید به این نکته توجه داشته باشند که شبیه طرح صیانت آن‌ها از مشارکت در قانون‌گذاری محروم می‌شوند و دلیل موجهی نیز ندارد. خیلی از قوانینی که در کمیسیون‌ها به صورت آزمایشی تصویب می‌شوند نیز همینطور است و به دلیل اهداف و اغراض پشت پرده‌ای وجود دارد در صحن بررسی نمی‌شوند. بار قبل مجلس یازدهم در برابر اصل هشتاد و پنجی شدن طرح صیانت مقاومت کردند و این طرح نیز از مسیر قانون‌گذاری به سرانجام نرسید. این در حالی بود که اکثریت نمایندگان مجلس یازدهم اصولگرا هستند اما این ایستادگی نیز به دلیل واکنش‌های اجتماعی در مقابل طرح رخ داد.

به نظرتان تلاش برای بررسی لایحه حجاب با اصل ۸۵ بیانگر چه رویکردی است؟

تلاش برای بررسی لایحه با اصل ۸۵ نشان می‌دهد که نمایندگان متوجه شرایط اجتماعی هستند و می‌دانند که تصویب چنین قانونی با واکنش‌های منفی جامعه روبه‌رو می‌شود. مجلس یازدهم نیز در سال پایانی است و این مزید بر علت شده تا نمایندگان تمایل نداشته باشند صحن مجلس تبدیل به محلی برای بحث‌هایی شود که واکنش منفی اجتماعی در پی دارد. این موضوع موقعیت نمایندگان در مخاطره قرار می‌دهد. همین رویکرد مجلس نیز دلیلی بر این ادعاست که چنین لایحه‌ای قابلیت اجرا ندارد. از زیرکار فرارکردن، پاس‌کاری کردن نهادها و دفع‌الوقت کردن نشان‌ می‌دهد که می‌دانند محتوای این طرح مقبولیت لازم را در جامعه ندارد. البته تصویب قوانین آزمایشی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد اما این رویکرد درباره لایحه حجاب با توجه به سوابق آن دلایل روشنی دارد. مشخص است که آن‌ها ضمن اینکه می‌خواهند کاری انجام دهند اما شجاعت آن را ندارند. نمایندگان نمی‌خواهند با واکنش‌های منفی مردم روبه‌رو شوند و در انتخابات آینده ثمر آن را ببینند و نه می‌توانند دست از تصویب چنین لوایحی بردارند و در چنین وضعیتی دست به چنین اقداماتی می‌زنند.

فکر می‌کنید با این تفاسیر لایحه در صورت تصویب قابلیت اجرا دارد؟

تاکنون مطابق اخبار منتشرشده مجلس تقریبا دو برابر آنچه دولت و قوه قضاییه در لایحه عفاف و حجاب پیش بینی کرده بودند، حکم اضافه کرده است. به ویژه با گرایشی که در جرم انگاری لایحه وجود دارد آن را تبدیل به منبع درآمد کردند که باعث استحضا در سطح جامعه شده است.

باید توجه داشت که در اسلام اصل بر برائت است و هیچ عملی را نمی‌توان جرم تلقی کرد و برای آن مجازات وضع کرد مگر اینکه با ادله یقینی بدانیم در شرع چنین عملی جرم است. بدیهی است که مسئله عدم رعایت پوشش که به عنوان وجوب در قرآن و سنت آمده اما جرم‌انگاری آن در هیچ یک از متون اسلامی سابقه ندارد. مسلما به عنوان حدود نمی‌توان آن را در نظر گرفت و فقط در بحث تعزیرات می‌گنجد. در مبانی فقهی می‌گویند هر عملی که حرام باشد حاکم اختیار تعزیر درباره آن را دارد. مثلا چک بلامحل در اسلام سابقه نداشته اما برای آن مجازات در نظر گرفته شده است. اما در این موضوع باید مصالح جامعه در نظر گرفته شود و زمینه‌های اجتماعی عمل اهمیت بسیاری دارد. خیلی از مجازات‌ها زمینه اجتماعی ندارد و فقط روی کاغذ نوشته شده مثل جرم‌انگاری تجهیزات استفاده از ماهواره که اجرا نمی‌شود. حتی مجازاتی مثل سنگسار که در اسلام وجود دارد و در قانون هم آمده در اجرا عملا تعطیل شده است. باید دید که آیا تاثیرات اجتماعی یک عمل نیاز به مجازات دارد و اگر مجازاتی در نظر گرفته شود قابل اجراست و بازدارندگی دارد؟ پاسخ به این سوالات مشخص می‌کند که نمی‌توان به راحتی دست به جرم انگاری زد.

بنابراین جرم انگاری راه حل این مسئله نیست. این موضوع به اختیارات اشخاص برمی‌گردد و به فرهنگ و عرف بستگی دارد. در جامعه چندفرهنگی که ادیان و مذاهب مختلف وجود دارند چنین مجازات‌ها و قوانینی قابل اجرا نیست و می‌توان پیش‌بینی کرد که سرانجامی بهتر از قوانین گذشته نخواهد داشت.

بیشتر بخوانید:

لایحه حجاب یا پختِ خورش ایرانی در ماکروویو یک نماینده:دعوا سر این است که هرینه بی حجابها را به نیروی انتظامی بدهند یا دولت؟ یه گفتمان ها در باره حجاب، اقتصاد و فرهنگ، فرصت بروز بدهید تا انتخابات گرم شود

۲۱۶۲۲۰

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1798585

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: بدحجابی حجاب مجلس یازدهم کشف حجاب لایحه عفاف و حجاب بررسی لایحه مجلس یازدهم لایحه حجاب جرم انگاری اصل ۸۵

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۰۱۵۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا اوضاع حجاب با اجرای طرح نور بهتر شده است؟

مدیرعامل بنیاد ملی عفاف و حجاب معتقد است: بدون بزرگنمایی، طرح نور جزء طرح‌هایی است که وضع حجاب را یک مقدار بهتر کرده است. همه ما هم با جامعه مواجهه داریم و طبیعتاً محاسن و معایب طرح نور را می‌توانیم تا اندازه‌ای مشاهده کنیم. - اخبار اجتماعی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم طهورا نوروزی، مدیرعامل بنیاد ملی عفاف و حجاب در سومین نشست معاونین و مشاورین امور زنان و خانواده وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرایی به ارائه نظرات خود درباره اختلاف نظرهای به وجود آمده در موضوع عفاف و حجاب در جبهه داخلی پرداخت و نکاتی را در این زمینه یادآور شد. در ادامه بخشی از این سخنان را می‌خوانید.

لایحه عفاف و حجاب؛ نوع اجرا و اظهارنظرها

موضوع حجاب در یک سال اخیر دستاویز یک لایحه قانونی شد اما متأسفانه هنوز از سوی مجلس به تصویب نرسیده و مقاومت‌هایی در برابر تصویب این لایحه وجود دارد. در حال حاضر طرح نور توسط نیروی انتظامی در حال اجراست و طبیعتاً مثل همه طرح‌ها یک سری محاسن دارد ولی ممکن است نارسایی‌ها و ایراداتی هم به این طرح وارد باشد.

اخیراً در حوزه رسانه دیدیم مبحثی مطرح شد که یکی از اعضای دفتر مقام معظم رهبری ضمن یادآوری منویات رهبر انقلاب درباره حجاب از تذکر به برخی مسئولان به دلیل کارهای بی‌قاعده خبر داده بود. این کلام که در سطح رسانه‌ها مطرح شد، راستی بود که درست گفته نشد. نمی‌توانیم بگوییم حرف غیر صحیح است چون از سوی فرد معتبری بیان شد ولی آنچه مسلم هست این اظهار نظر روی اصل طرح نور نبوده بلکه درباره شیوه اجرای آن بوده است. اگر بگوییم این تذکر درباره اصل طرح است این حرف با آخرین صحبت‌های حضرت آقا درباره قانونی بودن عفاف و حجاب و اینکه دشمن در موضوع حجاب برای ما چالش درست می‌کند، تناقض دارد.

ما دو گفتمان در رابطه با حجاب در سطح کشور داریم که هر دو منتسب به جریان انقلاب هستند و هر دو مخالف ناهنجاری و بدپوششی و کشف حجاب هستند و به حجاب قانونی اعتقاد دارند و معتقد به مقابله با بی‌حجابی هستند. اما تمام تفاوت این دو گفتمان روی بحث شیوه مبارزه با بی‌حجابی است؛ یک شیوه برخورد مردم با مردم است همین آمرینی که ما در سطح خیابان‌ها می‌بینیم و از طرفی برخورد نیروی انتظامی با مردم است. خب یک عده به این شیوه نقد دارند و یک عده تأیید می‌کنند.

 

نقش زنان در معنابخشی به زندگی خانوادگی و اجتماعی

 

یک مدل دیگر هم با اصل برخورد موافق هستند ولی می‌گویند باید شیوه برخورد با بی‌حجابی مکانیزه شود چون واقعه 1401 و آن اتفاقات بدی که افتاد و ماه‌ها شاهد آشوب و ناآرامی در کشور بودیم، بهانه‌ای بود که دشمن از این برنامه ما گرفت. این در واقع یک حقیقتی است که وقتی یکبار این فضا برای ما در کشور ایجاد شده است دوباره چنین فضایی ایجاد نکنیم و بحث بی‌حجابی را از جرم به سمت تخلف اجتماعی ببریم و در این زمینه جریمه‌هایی اعمال شود. این هم برخورد با بی‌حجابی است اما برخوردی است که مواجهه‌ای ندارد و چون مواجهه ندارد، طبیعتاً چالش‌هایش کمتر است.

تجربه ثابت کرده در هر طرحی که با انسان و تعدد و تنوع آدم‌ها سر و کار داشته باشیم، هر قدر ما آموزش داشته باشیم و این آموزش‌ها را فراگیر کنیم بالاخره یک خطایی دارد چون ظرفیت حوصله و طاقت انسان محدود است و ممکن است در یک نقطه‌ای از تعادل خارج شود و اتفاقی بیفتد لذا گروه دوم معتقد به بحث مکانیزه شدن مقابله با بی‌حجابی و جریمه هستند.

تعارض گفتمان‌ها در سطح رسانه و اثرگذاری بر سیاست‌ها

متأسفانه اختلافات این دو گفتمان که هر دو دلسوز انقلاب هستند و به حجاب قانونی اعتقاد دارند و از کشف حجاب ناراحت هستند، در حال حاضر دستاویزی برای دشمنان شده است. در این حوزه دو آسیب داریم یکی تعارض این گفتمان‌ها در سطح رسانه و دیگری اثرگذاری این گفتمان‌ها در سیاست‌ها. مثلاً ممکن است انقدر یک گفتمانی را بسط بدهیم که جلوی طرح نور گرفته شود یا ممکن است از طرف دیگر سقوط کنیم.

لذا خوب است که عرصه مطالبه‌گری در حوزه عفاف و حجاب را به سمت یکی کردن این دو گفتمان بیاوریم و در این موضوع همه با هم همفکر شویم. باید چالش‌های هر روش را مورد بررسی دقیق قرار بدهیم. اگر بحث مکانیزه شدن مبارزه با بی‌حجابی مطرح است، بررسی کنیم که آسیب‌ها و چالش‌های این رویکرد چیست؟ آیا ما امکانات و تکنولوژی و زیرساخت‌های آن را داریم؟ یا آنطور که یک عده می‌گویند راه انداختن چنین بحثی برای این است که کلاً بحث مبارزه با حجاب منتفی شود؟ یا اگر برخورد مردم با مردم و مامور با مردم مطرح است این روش را چگونه می‌توان با کمترین هزینه اجرا کرد؟

 

سحر دانشور: حوزه زنان رسانه ندارد!

 

جنگ حجاب، جنگ رسانه است

ضمن اینکه بدون بزرگنمایی، طرح نور جزء طرح‌هایی است که وضع حجاب را یک مقدار بهتر کرده است. همه ما هم به عنوان شخصیت حقوقی و هم شخصیت حقیقی با جامعه مواجهه داریم و طبیعتاً محاسن و معایب طرح نور را می‌توانیم تا اندازه‌ای ببینیم.

جاهایی بوده که طرح نور اجرا شده و مأمور، خیلی خوب بوده و اصلاً موردی هم نبوده است. جاهایی هم بوده که اشکالاتی در نحوه برخورد مأمور دیدیم و تذکر هم دادیم. هر کسی با توجه به ویژگی خودش ممکن است اشتباه و خطایی هم بکند. اما به فرموده مقام معظم رهبری چون دشمن در این موضوع با برنامه و نقشه وارد شده است ممکن است اگر اتفاقی هم نباشد، داستان و هجمه و موجی را علیه عفاف و حجاب ایجاد کند. لذا ما هم باید با برنامه و نقشه عمل کنیم.

نکته بعدی این است که در موضوع حجاب، فضا و زمین حرکت دشمن، فضای رسانه است. جنگ حجاب، جنگ رسانه است. دشمن در فضای مجازی مانور می‌دهد ولی بیشتر حرکت‌های ما در فضای حقیقی است. مبارزه با ناهنجاری و کار فرهنگی ما در فضای حقیقی است لذا ما هر کاری در این جنگ روانی انجام بدهیم آنها ممکن است یک نقطه دیگری را هدف بگیرند. طرح نور کنار برود داستان دیگری جلو می‌آید.

محور مطالبه‌گری حجاب را روی بدنه مردمی و دستگاه‌های مؤثر ببریم

اما محور دوم مطالبه‌گری ما در موضوع حجاب باید این باشد که دستگاه‌های فرهنگی و اجتماعی را در این موضوع حساس کنیم. دستگاه‌های ما سهم بالایی در اجرای قانون دارند. ما باید محور مطالبه‌گری را روی دستگاه مؤثر ببریم.

امروز فقط نیروی انتظامی دارد به وظایف قانونی خود در حوزه حجاب عمل می‌کند و همه هم به او هجمه می‌بریم. بقیه دستگاه‌ها مثلاً وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، وزارت ارشاد، دستگاه‌هایی هستند که در فرهنگ عمومی تأثیر بسیاری دارند اما متأسفانه مدیریت فرهنگی در کشور ما بیشتر سلیقه‌ای و بدون خلاقیت و تخصص محوری انجام می‌شود. نگاهی که فکر می‌کند کار فرهنگی و اجتماعی را می‌شود فقط با جلسه و کمیته پیش برد و از ظرفیت‌های مردمی در فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی غفلت بزرگی می‌شود.

ما باید در عرصه فرهنگی و اجتماعی، گروه‌های مردمی و سمن‌ها را شناسایی کنیم. این گروه‌های مردمی هم فعال و دغدغه‌مند هستند و هم دنبال نفع اقتصادی نیستند و می‌توانند بخشی از این بار را به دوش بکشند. از ساختار رسمی نتیجه نمی‌گیریم پس بدنه غیر دولتی و دغدغه‌مند را شناسایی کنیم و بخشی از کارها را به آنها واگذار کنیم.

من در یکی از سفرهایم به استان مازندران دو سه مجموعه بسیار قوی مردمی دیدم که مطمئن هستم هیچ وزارت‌خانه‌ای نمی‌تواند در تراز آنها کار کند و آنها هستند که باید به دنبال این گروه‌ها حرکت کنند. می‌خواهم بگویم ظرفیت‌های مردمی در کشور زیاد است.

در این سال‌ها چون قرارگاه‌های فرهنگی اجتماعی تشکیل شده که هم سبقه اجتماعی و هم فرهنگی دارند، افراد بسیاری شناسایی شدند، موسسات تخصصی شدند، چرا ما از این ظرفیت‌ها استفاده نمی‌کنیم؟ چرا از این ظرفیت‌ها در آموزش و پرورش استفاده نمی‌کنیم؟ بنابراین حوزه مردمی حوزه مؤثر و مهمی است که باید روی آن متمرکز شویم.

انتهای پیام/